Kuala Lumpr

Nou we hebben 1 week Kuala Lumpur achter de rug en nog 1 weekje te gaan. Het hotel waar we nu in verblijven heeft 800 kamers en is momenteel helemaal vol geboekt het is top drukte van jewelste! Dat is even wat anders dan een eiland alleen voor ons zelf :0) Het wereld kampioenschappen gewichtheffen is deze week hier in Kuala Lumpur. Toen ik de posters zag hangen dacht ik goh.... leuk! Een hotel vol met mooie gespierde mannen....!! Niet dus want het blijkt het wereld kampioenschap voor gehandicapten te zijn en als je niet oppast struikel je over een kruk of rijd er een rolstoel over je tenen.

Het centrum van Kuala Lumpur bestaat voornamelijk uit mega grote shopping mall’s, Spa/sauna’s, restaurants, clubs en grote bioscopen dus we hebben even de schade ingehaald! Dagen hebben we rond gedwaald in het centrum. De eerste dag zijn we naar de Petronas towers geweest een van werelds hoogste gebouwen, we zijn naar de Batu Caves geweest (Hindoe tempel) en we hebben letterlijk “shop till you drop” ervaren!
Verder iedere dag lekker op het terras gehangen je vergeet ook hier de tijd omdat zelfs om 2 uur s’ nachts is het nog overal nog even gezellig druk. Wel lekker om nu nog even wat quality time samen te hebben voordat we straks weer aan het werk moeten op Statia. Het plan is om de laatste dagen het drukke stadsleven uit te vluchten en lekker aan de kust te relaxen want van uitrusten is hier nog niet veel gekomen.

3 Augustus zitten we alweer in het vliegtuig naar huis.... 9 weken voorbij gevlogen!

Groetjes,
Marieke en Mike

Hoi,

In de laatste 2 weken op het eiland hebben we een poging gedaan om de peniskoker stammen te bezoeken die op het vaste land langs de rivier wonen. Dit is helaas niet gelukt... We hebben echt pech gehad! Eerst wilde we vertrekken en bleek de boot stuk te zijn waardoor we 2 dagen niet konden varen (welkom in Papua).
Toen de boot gerepareerd was zijn we meteen op pad gegaan. Na een trip van dik 3 uur langs de kust bereikte we de riviermonding. Vanaf hier was het nog 5 uur de rivier stroom opwaarts varen. Een hele mooie tocht door de natuur en we zagen zwermen Neushoorn vogels voorbij vliegen. Maar toen ineens na 3 uur varen zaten we vast midden op de rivier! We waren op een zandbank terecht gekomen! Iedereen de boot uit en duwen... Na 4 keer vast gezeten te hebben en 1 uur later gaven we het op... De waterstand in de rivier was te laag om het dorp te kunnen bereiken. Er zat niets anders op dan omkeren. 7 uur onderweg en dan te horen krijgen dat we het dorp niet konden bereiken was toch wel een zware teleurstelling waar we totaal geen rekening mee hadden gehouden. Over de terugweg hebben we “maar” 5 uur gedaan. Ook hebben we er natuurlijk lol om gehad want we zijn tenslotte hier om de boel te verkennen. Een lange dag op de boot en een weer een hele ervaring rijker. Alleen als het die aankomende week de hele week zou regenen in de bergen was er nog kans om de rivier op te kunnen varen maar dat is helaas niet het geval geweest. Dus we moeten nog een keer terug! Wel hebben we andere dorpen bezocht op de eilanden rondom Ahe en dat was ook hartstikke mooi!

De laatste dagen dat we op Ahe verbleven was Dave ook weer gearriveerd en nu samen met Marlies en Puck. Deze dagen zijn we druk bezig geweest om ons verblijf te evalueren. Klinkt als werken maar dit deden we natuurlijk tijdens het varen naar de duikstekken of in de hangmat op het strand.

En ineens was het al de dag van ons vertrek ... Met name de laatste 2 weken zijn voorbij gevlogen! We waren al helemaal ingeburgerd op het eiland alsof we er al maanden woonden. Ik had een grote zak pinang gekocht voor de staf van Ahe zodat we net voor ons vertrek nog even gezellig samen konden zitten. Pinang eten is voor alle Papua’s een dagelijkse levensbehoefte het is te vergelijken met een verslaving aan roken alleen krijg je van pinang rode tanden. Na het ritueel pinang eten wandelde iedereen richting strand waar onze boot voor vertrek al klaar lag. We hoorden gitaar muziek en iedereen begon voor ons te zingen. Ik was er helemaal stil van. Een van de jongens nam het woord om namens iedereen ons te bedanken voor de hulp van de afgelopen weken. Daarna kreeg ik een handgemaakte kralentas en 2 traditioneel beschilderde kokosnoten als afscheidscadeau. Het mooiste souvenir wat ik ooit heb meegebracht van al onze reizen. Na van iedereen persoonlijk afscheid genomen te hebben klommen we op de boot. Iedereen stond nog steeds te zingen aan de waterkant.
De boot vertrok de verkeerde kant op? Dus ik vroeg waar we heen gingen maar het bleek een ere rondje voor ons te zijn om het eiland en iedereen stond te zwaaien. Eerlijk is eerlijk en ik moet zeggen dat dit toch wel erg veel indruk op me gemaakt heeft.

Nu zijn we voor de laatste weken in Kuala Lumpur.

Groeten,
Mike en Marieke

Cous Cous

Hoi!

We zijn inmiddels al 4 weken in Papua en zijn in totaal maar 2 dagen alleen op het eiland geweest. De rest van de weken zijn er verschillende gasten geweest. Dit is goed nieuws want dat wil zeggen dat het project goed begint te lopen. Het Maldives research program is 7 dagen geweest om het gedrag van de walvishaaien te bestuderen. Voor hun was het namelijk tot op heden onbekend dat walvissen ook vis eten. Laat staan dat er 7 walvishaaien tegelijk onder 1 vissersbagan rondhangen! Ze waren dus ook erg onder de indruk en willen meer onderzoek komen doen in de toekomst. Daarna hebben ook nog een televisie crew voor de Indonesische televisie en een redacteur met fotograaf voor een duiktijdschrift het eiland een paar dagen bezocht. Iedereen wil de walvishaaien zien! We hebben zelfs een paar keer onverwacht bezoek gehad vanuit de dorpen rondom omdat ze nieuwsgierig zijn geworden wat er zich allemaal afspeelt op het eiland. Vorig jaar zijn hier namelijk in een heel jaar net zoveel toeristen geweest als in de afgelopen 2 weken... Iedereen is natuurlijk razend enthousiast omdat de toeristen voor inkomen zullen gaan zorgen.

Voor de staf die op Ahe werkt is alles natuurlijk ook nieuw en ze zijn niet gewend om zoveel toeristen te ontvangen. Vervolgens rennen Mike en ik de hele dag over het eiland om alles goed te laten verlopen. Iedere ochtend is het een hels karwei om alle staf aan het werk te krijgen, we proberen iedere morgen om 7 uur te beginnen zodat de gasten om 8 uur kunnen gaan duiken. Dit is nog geen dag gelukt :0) Geduld wordt hier de hele dag door op de proef gesteld. We roepen steeds...”gebed zonder eind” maar wel een leuk gebed!!! Want het zijn wel hele leuke lieve mensen.

Het is 1x gelukt om de hele staf om 6 uur s ’morgens wakker te krijgen. Een 60 meter groot jacht “Meduse” had contact met ons gezocht omdat de crew walvishaaien met ons wilden bezoeken. Het schip is van een of andere miljardair die zijn crew op pad heeft gestuurd om de omgeving te verkennen. Zo lag er vorige week dus om 6 uur s ’morgens een groot jacht voor het eiland om ons op te halen. De grootste boot die ze hier ooit gezien hebben is een traditionele houten perahu dus er was veel commotie op het eiland. Iedereen wilde het zien! Nu werden wij door de staf wakker gemaakt i.p.v. andersom! Mike, ik en Lupi (een van de lokale duikgidsen hier op Ahe) zijn meegevaren naar de locatie voor de walvishaaien. Ze lieten Lupi de boot varen, de jongen wist niet wat hem overkwam! Om de luxe te beschrijven er was o.a. aan boord: 4 Jetski’s , jacuzzi, volledig ingericht duikcentrum, decompressie kamer, grote zwarte piano in een loungeruimte, 2 speedboten, grote fitness ruimte enz..... Vervolgens zijn we de hele dag met de crew van 13 personen bij de walvishaaien gebleven. Ze waren zo enthousiast dat ze heel graag de volgende dag nog een keer wilde gaan dus werden we uitgenodigd om een nacht op het jacht te blijven.... HEEL vervelend!!! :0) Toevallig was ook nog eens de kapitein van het schip jarig! Feestje!!! We zijn ontzettend verwend! De lunch bestond uit o.a. kreeft en lam en s’avonds stond er een buffet met de meest luxe hapjes op het dek van het schip. Wijntje erbij... Het was een hele leuke bemanning met verschillende nationaliteiten en heel leuk om al hun reisverhalen te horen.

Na 4 weken op het traditionele Ahe ineens in extreme luxe... een verandering van het ene uiterste naar het andere. Heftig! Laat staan voor Lupi! Die had nog nooit Airco gevoeld. Het enige wat hij steeds tegen ons zei was “ dingin!” KOUD!! Maar hij liep met een super grote smile op zijn gezicht rond! Toen we de volgende dag weer terug op Ahe waren zeiden Mike en ik toch tegen elkaar.... Leuk voor 2 dagen maar als we moesten kiezen tussen 8 weken Ahe of 8 weken op het jacht verblijven zou het toch absoluut 8 weken Ahe zijn. Lupi had het grootste woord want hij was natuurlijk de “man” van het eiland! Wel was hij verkouden geworden door de Airco.

De volgende dag zijn we naar het eiland Moor gegaan dat hier een uurtje varen vandaan ligt. Eerst hebben we een paar duiken gemaakt en daarna hebben we het eiland bezocht. Ik ben niet verder dan 3 stappen op het eiland geweest omdat er een man op het strand zat met een Baby Cous Cous op zijn schouder! Ik heb hem een uur op mijn schoot gehad en eten gegeven. Wat een schatje!!!