Hoi!
We zijn inmiddels al 4 weken in Papua en zijn in totaal maar 2 dagen alleen op het eiland geweest. De rest van de weken zijn er verschillende gasten geweest. Dit is goed nieuws want dat wil zeggen dat het project goed begint te lopen. Het Maldives research program is 7 dagen geweest om het gedrag van de walvishaaien te bestuderen. Voor hun was het namelijk tot op heden onbekend dat walvissen ook vis eten. Laat staan dat er 7 walvishaaien tegelijk onder 1 vissersbagan rondhangen! Ze waren dus ook erg onder de indruk en willen meer onderzoek komen doen in de toekomst. Daarna hebben ook nog een televisie crew voor de Indonesische televisie en een redacteur met fotograaf voor een duiktijdschrift het eiland een paar dagen bezocht. Iedereen wil de walvishaaien zien! We hebben zelfs een paar keer onverwacht bezoek gehad vanuit de dorpen rondom omdat ze nieuwsgierig zijn geworden wat er zich allemaal afspeelt op het eiland. Vorig jaar zijn hier namelijk in een heel jaar net zoveel toeristen geweest als in de afgelopen 2 weken... Iedereen is natuurlijk razend enthousiast omdat de toeristen voor inkomen zullen gaan zorgen.
Voor de staf die op Ahe werkt is alles natuurlijk ook nieuw en ze zijn niet gewend om zoveel toeristen te ontvangen. Vervolgens rennen Mike en ik de hele dag over het eiland om alles goed te laten verlopen. Iedere ochtend is het een hels karwei om alle staf aan het werk te krijgen, we proberen iedere morgen om 7 uur te beginnen zodat de gasten om 8 uur kunnen gaan duiken. Dit is nog geen dag gelukt :0) Geduld wordt hier de hele dag door op de proef gesteld. We roepen steeds...”gebed zonder eind” maar wel een leuk gebed!!! Want het zijn wel hele leuke lieve mensen.
Het is 1x gelukt om de hele staf om 6 uur s ’morgens wakker te krijgen. Een 60 meter groot jacht “Meduse” had contact met ons gezocht omdat de crew walvishaaien met ons wilden bezoeken. Het schip is van een of andere miljardair die zijn crew op pad heeft gestuurd om de omgeving te verkennen. Zo lag er vorige week dus om 6 uur s ’morgens een groot jacht voor het eiland om ons op te halen. De grootste boot die ze hier ooit gezien hebben is een traditionele houten perahu dus er was veel commotie op het eiland. Iedereen wilde het zien! Nu werden wij door de staf wakker gemaakt i.p.v. andersom! Mike, ik en Lupi (een van de lokale duikgidsen hier op Ahe) zijn meegevaren naar de locatie voor de walvishaaien. Ze lieten Lupi de boot varen, de jongen wist niet wat hem overkwam! Om de luxe te beschrijven er was o.a. aan boord: 4 Jetski’s , jacuzzi, volledig ingericht duikcentrum, decompressie kamer, grote zwarte piano in een loungeruimte, 2 speedboten, grote fitness ruimte enz..... Vervolgens zijn we de hele dag met de crew van 13 personen bij de walvishaaien gebleven. Ze waren zo enthousiast dat ze heel graag de volgende dag nog een keer wilde gaan dus werden we uitgenodigd om een nacht op het jacht te blijven.... HEEL vervelend!!! :0) Toevallig was ook nog eens de kapitein van het schip jarig! Feestje!!! We zijn ontzettend verwend! De lunch bestond uit o.a. kreeft en lam en s’avonds stond er een buffet met de meest luxe hapjes op het dek van het schip. Wijntje erbij... Het was een hele leuke bemanning met verschillende nationaliteiten en heel leuk om al hun reisverhalen te horen.
Na 4 weken op het traditionele Ahe ineens in extreme luxe... een verandering van het ene uiterste naar het andere. Heftig! Laat staan voor Lupi! Die had nog nooit Airco gevoeld. Het enige wat hij steeds tegen ons zei was “ dingin!” KOUD!! Maar hij liep met een super grote smile op zijn gezicht rond! Toen we de volgende dag weer terug op Ahe waren zeiden Mike en ik toch tegen elkaar.... Leuk voor 2 dagen maar als we moesten kiezen tussen 8 weken Ahe of 8 weken op het jacht verblijven zou het toch absoluut 8 weken Ahe zijn. Lupi had het grootste woord want hij was natuurlijk de “man” van het eiland! Wel was hij verkouden geworden door de Airco.
De volgende dag zijn we naar het eiland Moor gegaan dat hier een uurtje varen vandaan ligt. Eerst hebben we een paar duiken gemaakt en daarna hebben we het eiland bezocht. Ik ben niet verder dan 3 stappen op het eiland geweest omdat er een man op het strand zat met een Baby Cous Cous op zijn schouder! Ik heb hem een uur op mijn schoot gehad en eten gegeven. Wat een schatje!!!
